een open brief aan iedereen wiens beschaamde mensen in verloren en ontdekte huisdierengroepen
Laatst bijgewerkt op 17 juni 2018 door puppylekken 22 reacties
Noem me raar, maar een van mijn hobby’s is proberen verloren honden te ontdekken. Het is een tijdverdrijf dat ik jaren geleden begon, nadat mijn eigen honden Carter een week vermist werd. Hij vertrok nadat een transformator in onze achtertuin was opgeblazen, en ik kan niet eens precies tellen hoe veel uren ik heb besteed aan het zoeken naar hem. In dat geval had ik geluk; Ik heb mijn Carter terug. Mijn verhaal had een tevreden einde.
x
Maar dat was een van de meest stressvolle weken die ik ooit heb meegemaakt, en ik zou het op niemand willen wensen. Als er enige vorm van mogelijkheid is dat ik kan helpen een verloren huisdier te ontdekken (of op zijn minst netwerk te helpen in mijn omgeving), kunt u me tellen.
Volledige openbaarmaking: Laika en ik heb in het echte leven niet echt een verloren honden ontdekt. Dat is hoogstwaarschijnlijk, omdat ze geen echte bladerhond is, en dat ik geen echte browse -handler ben. Maar hey, we proberen het. Hoewel mijn bladervaardigheden persoonlijk misschien niet de beste zijn, zijn mijn webvaardigheden enigszins beter gebleken. Ik heb geholpen om 6 verloren dieren te herenigen met Cross -verwijzingsgroepen, Craigslist & Shelter -sites. Verander ik de wereld met deze hobby? Nou, nee, niet op grote schaal. Voor mij is het echter een methode om vrije tijd te gebruiken die zinvol aanvoelt.
Ik produceerde zelfs een enorme lijst van Michigan Lost en ontdekte redding, dus ik (samen met iedereen wiens verloren een huisdier in Michigan) op één plek een nuttige lijst kan hebben van verloren en ontdekte groepen. Als je ooit ‘verloren dieren in (plaats hier)’ hebt gegoogeld, begrijp je waarom ik het in het begin heb geproduceerd. Het verschijnt talloze privésites en groepen die al dan niet nuttig kunnen zijn. Met andere woorden, het is een hete puinhoop.
Dus besteed ik veel tijd aan verloren en ontdekte huisdierengroepen, in de hoop dat ik op een of andere manier kan helpen. Evenals van het programma omdat het internet is, is er altijd drama. Waarom is er een vereiste om drama te zijn wanneer het betrekking heeft op het verliezen en ontdekken van huisdieren? Hel als ik het weet. Het web brengt allerlei trollen naar voren. Dus vandaag geloofde ik dat ik die idioten zou aanpakken.
Een open brief aan degenen die medelijden hebben met verloren en ontdekte huisdierengroepen
Blijkbaar vereisen we een snelle aanwijzer over de functie van verloren en ontdekte huisdierengroepen. Ze zijn een locatie om verloren en ontdekte dieren te publiceren – gemakkelijk zo. Ze zijn niet helemaal gratis voor alle groep waar je je Jollies uit kunt krijgen door anderen te beschamen.
Gelukkig zijn de moderators van deze groepen meestal vrij snel over het verwijderen van uw vervelende berichten (daarom heb ik geen screenshots). Ik zie ze echter nog steeds, evenals ze me nog steeds kwaad als ze worden gepost.
Omdat je selecteert om de richtlijnen van deze groepen te negeren, zal ik dit moment nog meer aannemen over waarom je je schaamte elders moet nemen.
Ze zijn om anderen te helpen, geen mensen te beschamen
Verloren en ontdekte huisdierengroepen zijn voor het helpen van anderen. Ze zijn voor het ontdekken van verloren huisdieren, anderen niet beschamen. Het is verwijderd uit uw berichten dat u gelooft dat iedereen die een hond heeft verloren onverantwoordelijk is. Mogelijk voordat ik mijn eigen honden verloor, zou ik het met je eens zijn. Maar na mijn eigen ervaring en het zien van het optreden bij anderen, heb ik me gerealiseerd dat in sommige gevallen onzin gewoon gebeurt.
Mijn honden Carter vertrok jaren geleden uit mijn achtertuin. We speelden Frisbee toen de transformator die ik nooit veel interesse had betaald in de extreem achterste hoek van ons gazon, opblies. Hij was in een oogwenk weg. Hij vertrok zo snel als hij zou kunnen en bleef blijven rennen. Gelukkig voor mij had mijn verhaal een tevreden einde. Een extreem goede heren ontdekte hem en riep ons door het nummer op zijn kraag. We hebben hem na een week terug, en het is een week dat ik nooit zal vergeten.
Als je nog nooit uren hebt doorgebracht en langs elke weg binnen een straal van 5 mijl van je huis hebt gereden, heeft je honden wanhopig nodig en bidt dat je hem niet aan de kant van de weg ontdekt, laat me je vertellen – het is niet leuk . Dit was voordat internet een enorm ding was, dus we zaten vast aan het onderzoek en het maken van vliegers. Het hele proces laat je emotioneel leeg. Het is zo’n hopeloos gevoel, evenals dagelijks dat gevoel gewoon erger wordt.
Dus als ik mensen zie die anderen in exact dezelfde omstandigheid beschamen, word ik pissig. Ik begrijp dat je gewoon een kijkje neemt naar een foto van een verloren honden op internet, dus je hebt geen enkele echte gehechtheid of gevoel, maar voor mij is het persoonlijk. Wanneer je blijft vertrekken “waarom was je honden niet aan de leiband”, kun je er zeker van zijn dat het enige dat je doet een persoon pijn doet wiens al lijden.
Niet elke hond die verloren gaat, is vanwege een onverantwoordelijke eigenaar
Sommige honden vertrekken naleven met een voertuigongeval, sommigen worden gestolen, sommige met stress- en angstproblemen breken met ramen en ontsnappen. Niet Evenull